پارسه

یه جوری بین مرگ‌ و زندگی معلقم که دلم برا خودم می سوزه

دلم می خواد بشینم و زار زار بزنم زیر گریه...

دلم می خواد تسلیم بشم

...

رفتن تو، یه چیزی بیشتر از رفتن فقط تو بود بابا، ...

کاش دست این دختر نازپروده ی مغرورت رو رها نمی کردی...

من بدون تو از پس هیچی برنمیام...

دلم گرفته بابا

خیلی زیاد...

پارسه...

نزدیک دو ساعت که پسرم به معنی واقعی داره عربده می زنه رفتارهاش از آستانه تحملم خارج قهوه خورده بودم که بشینم پای مقاله م ...دیروز‌ تو مهد با لگد به شیشه در مهد زده و شیشه مهد اومده پایین، دست خودش و پای یکی از بچه ها زخمی شده ... تو مدرسه یک ساعتی که مدرسه ست تا جایی که بتونه سرکشی می کنه... و تو مهدش هم کلاس رو برای مربی ش جهنم می کنه، منم با التماس و خواهش راضی ش کردم که ثبت نامش کنه...معمولا بدعنق، و همه جا دیوونه ی خودنمایی کردن، حتی یک مکالمه ی من و پدرش نیست که به پایان برسه بدون اینکه وسط حرف ما دو تا نپره...من انتظار همه چی‌رو داشتم اینو نه... پارسه...

مهربونیاتو کم دارم این که هر روز زنگ بزنی و حالمو بپرسی... پارسه...